زینبم برخیز!

قامت بلند کن..

سایه برافراز ...

بر دل ملتهب و به ظاهر آرام حسین..

بر آفتاب تابیده بر صورت دخترکان...

بر سجاده بایست و عروج ده دلت را...

تا عــــــــــــــــرش...

تا فرصت هست...

تا هنوز کمر خم نکرده ای...

دستانت را در قامت نماز به قنوت ببر...

و در جامه ی سبز دعا برادرت را به خدا بسپار...

خواهرم...

سرو را همیشه عادت به راست قامت دیدن است...

تو اگر بشکنی همه ی اهل خیام فرو می ریزند...

پایان ماجرا تا خود توست...

دل لرزانت، کائنات را می لرزاند...

چشمان اشک بارت روحم را به موج و تلاطم می اندازد...

کــ ــــ ـــوه صـــــــــبر مــ ـــ ــن!

نمازت... نجوایت...زمزمه هایت چقـــــــــــــــــــــدر دیدنی ست!

زینب...

نوشته شده در دوشنبه 90/9/14ساعت 7:9 عصر توسط زهرا.م نظرات ( ) |