کاش مي شد اشک را تهديد کرد
فرصت لبخند را تجديد کرد
کاش مي شد در غروب لحظه ها
لحظه ديدار را تجديد کرد.
بگذار که بر شاخه اين صبح دلاويز
بنشينم و از عشق سرودي بسرايم
آن گاه به صد شوق چو مرغان سبکبال
پر گيرم از اين بام و به سوي تو بيايم
