سلام.اين عکس زيبا اما غروبي غمناک منويادشهيدعليدوست محمدجاني انداخت دوتايي باهم اما عليدوست جلوترازمن راه ميرفت من سنگ ريزه اي به سمتش پرتاب کردم ايستادرفتم کنارش گفت شيشه ساعتم شکست بهش گفتم که من شکوندمش.به من گفت شما با اون فاصله زياد پشت سرمن چطوري مگه ميشه. بعد گفت شکستني ميشکندبيخيال برويم.بهترين خاطره ازشهيدمحمدجاني26/11/90

سلام.عيدت مبارک

سلام رفيق!

با ادامه داستان نسيم و صبا به روزم...

و منتظر حضورت...

چقذ غمگين
نپسنديدم
شرمنده

سلام...
دست نوشته که نه ...
دل نوشته ي زيبايي بود ...
در انتهاي جاده بايـــد سعادت باشد .. اگه نباشه جاده رو عوضي اومديم و گاهي هم عوضي شديم!!!! شاد باشي زهرا جون

آههههههههههه.ي دفعه دلم گرفت.وبت خيلي قشنگه.موفق باشي

ميگن اين دنيا ديگه مثل قديما نمي شه......... قلب اين آدما زشته ديگه زيبا نمي شه....اون بالا باد داره زاغ ابرها رو چوب مي زنه ....... اشک اين ابرا زياده ولي دريا نمي شه......
سلام....چه غمگين بود:(.....موفق باشي

سلام زهرا !!!!!!!!! چرا انقد غمگين !!!!!!!! دلها با ياد خدا آرام ميگيرد گل خانوم .........................................

سلام زهرا خانوم
خوبين؟
اميدورام در تمامي لحظات زندگي سرشار از انرژي باشين.
نوشته بسيار زيبايي بود
ممنون

سلام زهرا خانوم.وبت خيلي قشنگه وقت کردي به ما هم يه سري بزن............................ممنون.........................باي

بيا بريم يه جايي . . .
دور از تمام اين آدماها . . .
يه بار تنها تنها با يكي رفته بودي خبرش به گوشم رسيد
همش پاستيل ميخورديد و اينا :دي

:(((
ريبا بود...