و حال زمان فرصت است و زمانه ي هياهو....
و زمانش که رسيد پيچک خردسالي ام پيچ مي خورد و من به ذوق کودکي ام بر احساس باران زده ام مي خندم و مي خندم و مي خندم....
کاش پيچکم را باد نمي شکست....!!
زمانه که آمد،فرصت غم جانانه که آمد،آرام نجوا کردم...
دوستاني هستند به مانند کوههاي سر به فلک کشيده.هم صحبتي با آنان شرف است و رفاقت با آنان ضمانت سلامت و در کنار آنها بودن حق است و فراموشي آنان محال و دعا برايشان واجب و تو....مصداق آني
سلااااااااااااااااااام وبت خيلي خوشمله
به منم سر بزن بگو با گه اسمي بلينکمت
منو با ارامش طوفاني بلينک.مرسي
سلام
يه خورده سخت بود:دي