نظرات ياداشت نخند... - ... حس ِ پنهان

شمهاي تو را ميشناسم .... نه از نزديک ... بلکه از ارتفاعي که هميشه تو در راه کفش هايم سبز ميکرد ... ارتفاعي به اندازه سقوط يک اسکناس به خيرگي تو در زل زدنم ميان نداشتنهايت ... به تو که کوتاه قد ترين قلمداد ميشوي از بس که همه را از پايين نگاه ميکني ... به کيف مدرسه ام ... که کيفش را تلو تلو ميخوري ... مدرسه اش را که هيچ به تو که در اوج کودکي کارتن ها را نديده ميخوابي ...در وسط خيابان ها و آدم به آدم زمزمه ميکني ... هي لعنتي ؟ فقر مرا وزن ميکني ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
جاتون تو پيامرسان خالي..
موفق باشيد در پناه حق!

پاسخ

بي نهايت ممنون...