برای لحظه ای هم که شده

بباران

ابرهای بغض مرا

بر شیروانی حجم تنهایی ام...

و برقصان

آیه های یأس را

در جزء جزء نگاه کفر گرفته ام...

من چندیست

مذهب لامذهبی را برای خود برگزیده ام...

و کافر شده ام

به تو ای اسطوره ی لحظه های عاشقانه ام...

من ، چندیست

از پشت دریچه ی بهت گرفته ی نگاهم

به دنیا می نگرم...

و دنیا انگار دارد

پانتومیم اجرا می کند...

من زبان بی زبانی اش را نمی فهمم...

و دنیا انگار دارد

برای خودش رنگ عوض می کند...

من فقط گاهی

یک آیه لبخند

بر لبهایم تلاوت می کنم...

* * * *

خدا می خندد

به این همه سرگردانی ام...

منبع:http://www.rouzmarregi2.blogfa.com/

نوشته شده در دوشنبه 90/9/28ساعت 10:42 عصر توسط زهرا.م نظرات ( ) |